كهن سالى آمد بنزد طبيب زنا ليدنش تابمردن قريب كه دستم برك برنه اى نيك راى كه بايم همى برنيايد زجاى بدان ماند اين قامت جفته ام كه كويى بكل در فرو رفته ام بدو كفت دست ازجهان دركسل كه بايت قيامت برايد زكل نشاط جوانى زبيران مجوى كه آب روان بازنايد بجوى اكر درجوانى زدىدست وباى درايام بيرى بهش باش وراى جودوران عمراز جهل دركذشت مزن دست وباكابت از سر كذشت نشاط ازمن آنكه رميدن كرفت كه شامم سببده دميدن كرفت ببايد هوس كردن از سر بدر كه روز هو سبازى آمد بسر بسبزى كجا تازه كردد دلم كه سبزه بخواهد دميد از كلم تفرج كنان درهوا وهوس كذشيتم برخاك بسيار كس كسابيكه ديكر بغيب اندراند بيايند وبرخاك مابكذرند دريغا كه فصل جوانى برفت بلهو ولعب زند كانى برفت دريغا جنين روح برور زمان كه بكذشت بر ماجو برق يمان زسود اى آن يوشم واين خورم نبردا ختم تاغم دين خورم دريعاكه مشغول باطل شديم زحق دور مانديم وغال شديم جه خوش كفت باكودك آموزكار كه كارى نكرديم وشد روز كار | | |